Anaalklieren (in de volksmond stinkklieren)

Rondom de anale opening bevinden zich een drietal soorten klieren met elk een eigen functie.

Net binnen de anus liggen de anaalklieren, die reukstoffen afscheiden, die met de ontlasting mee naar buiten gedreven worden.

Door de anaalzakkliertjes wordt een smerige stinkende stof geproduceerd, die opgeslagen wordt in de anaalzakjes.

De uitmondingsplaatsen van de anaalzakjes vindt u op de anale 'ring', vergeleken met de klok op 5 en 7 uur.

Het anaalzakvocht diende oorspronkelijk om eventuele belagers af te schrikken. Omdat onze gedomesticeerde hond weinig natuurlijke vijanden meer heeft, worden deze afweerklieren te weinig geledigd. Er treedt ophoping van anaalzakkliervocht op, waarna een ontsteking kan optreden, zeker als de hond een tijdje veel stress heeft of last heeft van diarree. Het niet meer uitdrukken (tijdens het ontlasten) van de anaalzakjes kan ook het gevolg zijn van spierzwakte bij honden met overgewicht of door een overproductie van bruine vloeistof zoals dat voorkomt bij honden met bijvoorbeeld seborrhoe (Een abnormale of overmatige afscheiding uit de talgklieren van de hond. Onder normale omstandigheden maakt de huid met dezelfde snelheid nieuwe cellen aan als ze afsterven. Wanneer dit evenwicht aangetast raakt, worden de nieuwe cellen niet even snel aangemaakt als de oude cellen afsterven, en dan heeft dit invloed op de dikte van de huid. Er worden stukken dode huid zichtbaar. Deze plekken zien er schilferig of vettig uit en kunnen tekenen van ontsteking vertonen.)

Doordat de anaalzakjes niet meer geleegd kunnen worden, ontstaat er fermentatie en bacteriële infectie.

Ontstekingen van de anaalzakjes komen het meeste voor bij kleine hondenrassen; bij grote en bij reuzenrassen komt deze aandoening bijna niet voor. Een van de symptomen van dit ongerief is het bekende 'sleetje rijden', waarbij de hond zich in zittende houding met zijn voorpoten over de grond of het tapijt sleept. Ook zal het dier zich overmatig likken en bijten rondom de anus en op het achterlijf. Soms resulteert dit in kaalheid en/of ernstige ontstekingen van de huid.

Indien geen behandeling wordt ingesteld, kan de ontsteking doorbreken door de huid enkele centimeters onder de anus. Genezing is dan langdurig, terwijl de hond constant stinkt.

Regelmatig de klieren uitknijpen is wel een smerig stinkende, maar in elk geval de beste remedie, wil men tenminste erger voorkomen.

Het uitknijpen doet u als volgt:

Doe een handschoen aan en gebruik een stukje keukenrol. Ga met de vingers naast de anus naar 'binnen' en breng de vingers dichter bij elkaar en maak dan door een 'trekkende' beweging naar achteren de klieren leeg. U moet niet de anaalklier leegknijpen naar 'voren' toe, maar ga eerst met de vingers de 'diepte' in en voorbij de klieren, en maak dan een 'trekkende' beweging.

Durft u het zelf niet te doen, vraag het dan uw dierenarts bij de jaarlijkse inenting.

Let wel  :

Een dierenarts opereert niet gauw, omdat opereren niet geheel zonder risico is.

Naast het altijd aanwezige risico van een narcose, bestaat er een zeer kleine kans op incontinentie van de ontlasting, omdat er dichtbij de sluitspier van de anus geopereerd wordt.

Voor meer uitleg over dit “stinkend” probleempje kan je altijd terecht bij je dierenarts.

Klik op het hondje om terug te gaan